Απόδραση στην άλλη άκρη του κόσμου

Αυτό το newsletter γράφεται στο δρόμο του γυρισμού.

Μιας επιστροφή από ένα διαφορετικό ταξίδι, ακόμα ένα που δεν ήταν στα πλάνα αλλά οι συγκυρίες οδήγησαν στον προγραμματισμό του. Μέσα σε ένα αεροπλάνο, το δεύτερο στη σειρά που θέλει περίπου 12 ώρες για να με γύρισε πίσω στην προσωρινή μου βάση.

Πρώτη φορά στην Ασία. Κυριολεκτικά χωμένος για τα καλά σε ασιατικό έδαφος. Τουρκία, Γεωργία, Αρμενία δε μετράνε. Βασικά η Αρμενία δε μετράει γιατί μου ακυρωσαν το ταξίδι όταν έσκασε ο COVID πρώτη φορά. Κοντεύουν 5 χρόνια από τότε.

Πολύ διαφορετική η αίσθηση όταν μπήκα για πρώτη φορά στο αεροπλάνο για τις περισσότερες ώρες που έχω κάνει στη ζωή μου μέχρι ένα μέρος. Κάποτε ήταν για τη Βραζιλία, πλέον εκείνο το ταξίδι έρχεται δεύτερο. Γιατί δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να ταξιδέψω τόσες ώρες με αλλαγή για κάποιες έξτρα μετά, όπως και στην επιστροφή. Το έχω κάνει με λεωφορείο, αμάξι και πλοίο αλλά ποτέ σε πτήση από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη.

Τόσες εικόνες, τόσες εκπλήξεις, τόσες γεύσεις, τόσες μυρωδιές αυτή η χώρα. Δεν ήξερα τι να περιμένω στη Μαλαισία (ναι, εκεί βρέθηκα), μιας και γνώριζα πολύ λίγα, παρά μόνο από μερικά άρθρα και βίντεο από ταξιδιωτικές εκπομπές. Όμως μερικές φορές όταν δεν περιμένεις πολλά, σου έρχονται περισσότερα και σίγουρα αρκετά.

Από την περιοχή της Putrajaya, το νησί του Langkawi και το σύμπλεγμα των νησιών με την Pregnant Maiden μέχρι την πρωτεύουσα της Kuala Lumpur και τους υψηλότερους δίδυμους πύργους στον κόσμο, η Μαλαισία είχε διάφορα μέρη να μου δείξεις. Κι ας μην προλάβω να πάω σε μια από τις πιο ιστορικές της πόλεις, αυτήν της Μαλάκα. Ναι, καλά διάβασες.

Αυτό που με σταματούσε κάθε φορά από το να βρεθώ σε αυτά τα μέρη ήταν διάφοροι και ποικίλοι λόγοι: χρόνος, που αν υπήρχε δε θα υπήρχε το budget, που αν υπήρχε το budget δεν υπήρχε μια καλή αφορμή. Και μετά πάλι τούμπαλιν. Αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά ήταν δικαιολογίες που έλεγα στον εαυτό μου για να πάρω αυτή την απόφαση.

Έφυγα λοιπόν, εξερεύνησα, πάλεψα να μιλήσω με τους ντόπιους, άθελά ξεχώριζα και στο πλήθος των Ασιατών όντας και λευκός και ψηλός, ήρθα σε κόντρες και εντάσεις αλλά ευτυχώς με θετική κατάληξη, έμπλεξα σε βροχές, καταιγίδες και κύματα, έλιωσα κάτω από τον ήλιο και την υγρασία, δοκίμασα φαγητά από τουλάχιστον 6+ κουζίνες και είδα πράγματα που δεν είχα συναντήσει σε Ευρώπη και Αμερική. Πλέον γυρίζω άλλος άνθρωπος, σίγουρα πιο γεμάτος.

Και θα ήθελα τόσα να σου δείξω, τόσα να γράψω και να μοιραστώ. Μάλλον θα πρέπει να ετοιμάσω κάποια στιγμή κι όλα αυτά τα άρθρα που καθυστερώ μαζί με πόσους προορισμούς. Έπεσαν πολλά και συνέβησαν αλλά περισσότερα. Ευτυχώς μου άφησαν μόνο ένα γλυκό χαμόγελο και πολλές αναμνήσεις. Με την υπόσχεση να φέρουν περισσότερες.

Στα δικά μας λοιπόν

Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️

Highlands (Σκωτία)

Κανένας προορισμός δεν αναδεικνύει το φθινόπωρο καλύτερα από τα Σκωτσέζικα Highlands. Τα πρωινά είναι γεμάτα με ομίχλη, ενώ τα εντυπωσιακά τοπία γεμίζουν με κόκκινες, πορτοκαλί και κίτρινες αποχρώσεις. Ξεκινάς από το Εδιμβούργο, περνάς από το Εθνικό Πάρκο Cairngorms και το Ίνβερνες, και βάζεις στο πλάνο σου σημεία όπως τη λίμνη του Loch Ness, το Ben Nevis και το Κάστρο Eilean Donan. Εγώ πάντως δεν το μετάνιωσα.

Ταινία για να τσεκάρεις αυτήν τη φορά

Παρόλο που υπάρχουν πολλές πιθανότητες να έχεις δει στο παρελθόν αυτήν την ταινία, δε μπορούσα να μην την αναφέρω, μιας και μου κράτησε παρέα στο μακρύ ταξίδι από την Ευρώπη προς την Ασία. Ο λόγος για τον «Ταλαντούχο κύριο Ρίπλει», ένα έργο που είχα στη watchlist μου καιρό αλλά δεν είχε βρει ποτέ το χρόνο να τη δω. Ή προτιμούσα να δω κάτι πιο πρόσφατο, μιας και ήθελα να είμαι ενημερωμένος με όσες ταινίες βγαίναν κάθε χρόνο.

Αν πάλι δεν γνωρίζεις το στόρι, πάει κάπως έτσι: στα τέλη του 1950, στην πολύβουη από τότε πόλη της Νέας Υόρκης, ένας νεαρός δανείζεται ένα σακάκι, το οποίο έφερε πάνω το λογότυπο του Πανεπιστημίου Princeton για να δώσει μια παράσταση πίανου. Η τύχη τα φέρνει έτσι που γνωρίζει και ο Tom Ripley γνωρίζει τον πατέρα ενός προσφάτος αποφοίτου του πανεπιστημίου, στον οποίο υποκρίνεται ότι γνωρίζει τον γιό του.

Κι έτσι ο πατέρας αυτού ζητάει από τον Ripley να πάει στην Ιταλία, να του πληρώσει τα έξοδα και να πείσει τον γιό του να επιστρέψει στην Αμερική. Από τη στιγμή που δέχεται, ξεκινάει και μια σειρά γεγονότων που ξεδιπλώνουν το ταλέντο του νεαρού Tom να υποδύεται κάποιον που δεν είναι στην προσπάθειά του να ζήσει μια ζωή που δεν ζούσε μέχρι πρότινος.

Γιατί να δεις αυτήν την ταινία;

Για να δεις τους νεαρούς τότε Matt Damon, Gwyneth Paltrow και Jude Law να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους στα τέλη των 90s. Για να εξερευνήσεις πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη φύση για να πάρει αυτό που θέλει. Πόσα μέσα μπορεί να χρησιμοποιήσει. Αλλά και γιατί ο Matt Damon τι θεωρεί ως την καλύτερη ταινία που έχει κάνει στην καριέρα του, καθώς και για να απολαύσεις καλοκαιρινή Ιταλία.

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

Αν χάσεις το τρένο δε θα σε περιμένουν, εκτός αν…

Για σένα που θες να γράφεις πιο συχνά, να ένα μικρό trick

Οι 100 πιο ακριβές πόλεις του κόσμου με βάση το κόστος ζωής. Κι όμως, έχουμε δύο ελληνικές μέσα σε αυτές.

Γιατί οι αεροσυνοδοί δε μπορούν να δεχτούν tips; Και δε μιλάω για low cost αεροπορικές

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Πέρα από τα κομμάτια που μου ανεβάζουν ή μπορεί και να μου ρίχνουν κάποια φορά τη διάθεση, υπάρχουν κι άλλα που με βάζουν σε σκέψεις. Για πολλά και διάφορα, που αφορούν το τώρα, το τότε, το μετά. Όπως κι αυτό το κομμάτι που με χτυπάει στο συναίσθημα κι όλο σκεφτόμουν πότε θα το μοιραστώ μαζί σου.

Παρεμπιπτόντως, θα το εκτιμούσα πολύ αν, εφόσον σου αρέσει το newsletter που λαμβάνεις και διαβάζεις κάθε δύο εβδομάδες, το έστελνες σε φίλους και γνωστούς για να γραφτούν κι αυτοί. Μου είναι λίγο δύσκολο να μιλάω για αυτό στον καθένα και λίγο ντροπαλός στην προώθηση, οπότε όλη αυτή η προσπάθεια είναι αποτέλεσμα από στόμα σε στόμα.

Στείλε τους το link και μίλα τους για αυτό

 https://grecontrek-newsletter.beehiiv.com/?modal=signup

Μέχρι την επόμενη φορά