- Grec on Trek's Newsletter
- Posts
- Αυτή είναι πια η αγαπημένη μου εποχή
Αυτή είναι πια η αγαπημένη μου εποχή
Και δεν ντρέπομαι να το πω
Έφτασε και σε σένα η βροχή;
Καλό Σεπτέμβρη κι από εδώ, καλό μήνα και σε όσους είδα από κοντά. Μια από τις καλύτερες περιόδους (κατ' εμέ) έχει φτάσει και το καλύτερο έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Οι ακραία υψηλές θερμοκρασίες (ελπίζω) δε θα μας ενοχλήσουν ξανά μέχρι το επόμενο και αυτό είναι ένας λόγος για να γιορτάσουμε.
Ο άλλος είναι ότι αυτή η εποχή ενδείκνυται για αλλαγές, διεκδικήσεις, βήματα σε άγνωστα μονοπάτια και σίγουρα καινούργιες προκλήσεις. Τα τελευταία χρόνια όταν με ρωτάνε «και για πες, ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή;» απαντάω εμφατικά «το φθινόπωρο!»
Μπορεί για κάποιους μοιάζει μίζερο, καταθλιπτικό (βλέπεις μόλις έχει τελειώσει η τρέλα του καλοκαιριού και σφίγγουν για μικρούς και μεγάλους τα λουριά ξανά) και μάλλον αδιάφορο, για άλλους (μέτρησε κι εμένα) είναι η καλύτερη εποχή για να βγάλεις και αυτή την πικέ αφού θα έχει ψύχρα το βράδυ, θα φορέσεις το φούτερ ή και το δερμάτινο το βράδυ και θα βγάλεις από το ντουλάπι κάθε είδος τσάι, καφέ φίλτρου και σοκολάτας.
Είναι επίσης μια καλή αφορμή για να ανασυγκρότηση, να βάλεις ένα πρόγραμμα, γιατί σίγουρα θα έχεις ξεστρατίσει λόγω χαλάρωσης και του «ποιος ασχολείται με δαύτα μέσα στην κάψα μωρέ;». Το ξέρα, έτσι ήμουν κι εγώ και δεν σε κρίνω αλλά συμπάσχω.
Επίσης, το επόμενο ΣΚ θα βρίσκομαι ξανά στην Νάουσα. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω επισκεφτεί αυτήν την πόλη με ποικίλες αφορμές, από τότε που ήμουν παιδί μέχρι και σήμερα. Κάποια στιγμή πρέπει να γράψω και κάτι για αυτή την περιοχή. Fun fact: Δύο χρόνια πριν βρέθηκα πάλι εκεί για τον ίδιο λόγο. Μπορείς να μαντέψεις τι;
Στα δικά μας λοιπόν
Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️
Εσύ ήξερες ότι στην Πορτογαλία υπάρχει μια πόλη γεμάτη κανάλια και γόνδολες; Που είναι σχεδόν επίπεδη και δεν σου κόβεται η ανάσα όταν ανεβοκατεβαίνεις; Ότι έχουν γλυκό σήμα κατατεθέν τον κρόκο αυγού; Αυτό λοιπόν είναι το Αβέιρο.
Βιβλίο που διάβασα πρόσφατα 📚
Σε μια από τις συζητήσεις που είχαμε κάνει στο Podcast των Trip Flakes (η οποία κατέληξε μια από τις αγαπημένες μου) είχα την τύχη να μιλήσω με έναν Έλληνα που κατοικεί μόνιμα στο Τόκιο. Με έναν άνθρωπο που αγάπησε την ιαπωνική κουλτούρα όσο τίποτα άλλο πριν καν την επισκεφτεί (μέχρι που πήγε εκεί) και που καθημερινά την ερωτεύεται περισσότερο, όπως μας είχε πει (μιας και πλέον μένει μόνιμα).
Στα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει όσο καιρό ζει εκεί, όλες αυτές οι εμπειρίες και ιστορίες που έχει μαζέψει και συνεχίζει να μαζεύει τον έβαλαν σε σκέψεις. Ώσπου μια μέρα αναφώνησε «δεν τις κάνω ένα βιβλίο να μοιραστώ κι εγώ τις εμπειρίες μου;». Κι έτσι γεννήθηκε το «Ένας Έλληνας στο Edo» για να απαντήσει και στο ερώτημα «πόσα πραγματικά γνωρίζουμε για τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου;».
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, ο Στέλιος Πρεζαράκος μοιράζεται μικρές αλλά και μεγάλες ιστορίες, στιγμές αξιοπερίεργης καθημερινότητας, τα οποία απέχουν αρκετά από την πραγματικότητα της Ελλάδας και άλλα πράγματα που φαντάζουν τόσο ξένα στον δυτικό τρόπο ζωής που έχουμε συνηθίσει.
Γιατί να διαβάσεις αυτό το βιβλίο;
Είτε έχεις είτε όχι περιέργεια για τη χώρα της Ιαπωνίας, αυτό το βιβλίο θα στην εξάψει. Γιατί σε αυτό θα βρεις διηγήσεις από την παράδοση των Ιαπώνων, κομμάτια του παρελθόντος διάσπαρτα σε κάθε γωνιά του Τόκιο που κρύβουν μια χαρούμενη ή και μια θλιβερή ιστορία, αλλά και ήθη και έθιμα της κουλτούρας αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας χώρας.
Εγώ έχω κρατήσει αρκετές από αυτές στο μυαλό μου και δεν χάνω την ευκαιρία να μοιράζομαι κάποιες από αυτές με φίλους και γνωστούς. Γεμάτος ενθουσιασμός. Γιατί αυτό μου μετέδωσε το βιβλίο του Στέλιου.
Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮
Και μιας και μιλήσαμε για Τόκιο, μια ματιά μέσα από τα τρένα του!
Μια τυχαία λήψη κινητού που θα μπορούσε να είναι διαφήμιση για τις σιδηροδρομικές γραμμές κάποιας χώρας.
Φαντάσου να περνάς ένας υπέροχο βράδυ και ξαφνικά ο ουρανός… να γίνεται πράσινος!
Ένας σκηνοθέτης αποφάσισε να κάνει ένα project 15 χρόνων καταγράφοντας τις στιγμές στη ζωή των γονιών του.
Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧
Διάβασα αρκετά για την Ιαπωνία αυτόν τον καιρό και θυμήθηκα όλα τα κομμάτια που - εντελώς τυχαία - μου είχαν κολλήσει από αρκετά anime openinings. Όπως το συγκεκριμένο.
Μέχρι την επόμενη φορά,