Πάλι σου έχω μια ιστορία. Για να σε ταξιδέψω κιόλας.

Με αφορμή τη δική μου εξόρμηση αυτές τις μέρες, θα μοιραστώ μαζί σου κάτι που μάλλον σου είναι γνώριμο σα διήγηση. Να’ ναι καλά τα social και τα media😅

Η ιστορία έχει ως εξής:

Ένας νεαρός Έλληνας, ο Σταμάτης, ο οποίος είχε καταφέρει να επιβιώσει από τον πόλεμο και την κατοχή των Γερμανών, αποφασίζει να φύγει μετανάστης στις ΗΠΑ για να βρει μια καλύτερη ζωή. Μπορεί οι κακουχίες και οι συγκρούσεις να του είχαν αφήσει τραύματα , αλλά αυτός δεν το βάζει κάτω.

Μπαρκάρει λοιπόν σε ένα καράβι και ταξιδεύει μέχρι και το λιμάνι Jefferson της Νέας Υόρκης, όπου είχαν καταφύγει πολλοί Ικαριώτες. Εκεί αποφασίζει να παρακολουθήσει το νυχτερινό σχολείο, μαθαίνει μια τέχνη και πιάνει δουλειά.

Λίγο αργότερα γνωρίζει και μια κοπέλα, Ελληνοαμερικανίδα, την Ελπινίκη που έμελλε να γίνει γυναίκα του. Μαζί θα κάνουν τρία παιδιά και το παρόν τους δε θύμιζε σε τίποτα τα ζοφερά χρόνια του '40.

…….

Ώσπου μια μέρα, άρχισε να νιώθεις πόνους στο στήθος. Η ανάσα δε του έφτανε, έχανε την αναπνοή του όταν ανέβαινε σκάλες και πολύ γρήγορα η δουλειά του, όντας χειρωνακτική, τον οδήγησε σε παραίτηση.

Αφού είδε και απόειδε, ζήτησε να κάνει διάφορες εξετάσεις και ακτινογραφίες. Να μάθει τελοσπάντων τι τον βασάνιζε. Τα αποτελέσματα δεν ήταν ενθαρρυντικά: καρκίνο του πνεύμονα. Μεμιάς το παραμύθι διαλύθηκε και η πραγματικότητα έγινε πια σκοτεινή.

Ο γιατρός, αφού του ανέλυσε τα αποτελέσματα, έπρεπε να τον προετοιμάσει αναλόγως, καθώς οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν μετρημένες. Η εκτίμησή του, το πολύ έξι με εννέα μήνες ζωής. Κι αυτή η διάγνωση δεν ήταν από έναν, δύο αλλά 9 διαφορετικούς γιατρούς με τη χημειοθεραπείο ως ύστατη λύση. Με την ελπίδα ότι η ασθένεια δε θα εξαπλωνόταν πιο γρήγορα.

Και πως κοιτάς τη ζωή κατάματα όταν αυτή μοιάζει να σε αποχαιρετά;

Τότε ο Σταμάτης παίρνι μια μεγάλη απόφαση: να επιστρέψει στα πατρικά του χώματα, στη γη των γονιών του, στο νησί της Ικαρίας. Τουλάχιστον εκεί θα μπορούσε να ταφεί μετά από χρόνια πλάι στους γονείς του και θα αποχαρετούσε τον τόπο.

Κι έτσι μετακομίζει σε ένα μικρό λευκό σπιτάκι με αμπέλια, έξω από τον Εύδηλο, το δεύτερο λιμάνι της Ικαρίας. Φίλοι και γνωστοί συρρέουν στο σπίτι ή βρίσκονται στο μικρό καφενέ της περιοχής. Κι όσο περνούσε χρόνο μαζί τους, ένιωθε να ξαναζωντανεύει. Όταν γυρνούσε σπίτι όμως, σκεφτόνταν τη μοίρα του και τον έπιανε η στεναχώρια. Και πολύ σύντομα ο ύπνος.

Όμως αυτό το συναίσθημα σύντομα εξανεμίστηκε και ένιωσε μια δυνατή επιθυμία να ζήσει, όσα προλάβαινε. Με τους φίλους και τους αγαπημένους του, με λίγη κουβέντα, πίνοντας ντόπιο κρασί. Άρχισε να ασχολείται ξανά με τον κήπο, φύτεψε λαχανικά, χωρίς να περιμένει ότι θα είναι εκεί για να παρεί τον καρπό, δούλευε στους αμπελώνες και τα βράδια περπατούσε για να ξεχαστεί. Και έτσι μπήκε στη ρουτίνα του νησιού. Έστω και για λίγους μήνες.

Όμως ο θάνατος... δεν ερχόταν!

Άρχισε να νιώθει χαρούμενος, όπως παλιά, και η δύναμη του επέστρεψε. Σα να είχε ξανανιώσει από αυτή την καθημερινότητα και η ενασχόληση με τον κήπο έμοιαζε να είχε δώσει νόημα και πάλι στη ζωή του. Ασχολήθηκε τόσο με το αμπέλι που έβγαλε 1.514 λίτρα κρασί εκείνη την περίοδο!

Και οι εννιά μήνες έγιναν χρόνος και τα χρόνια έπιασαν ζυγό αριθμό και πολλαπλασιάστηκαν. Αλλά ο Σταμάτης συνέχιζε ακούραστος να «ρουφάει» τη ζωή. Τρεις δεκαετίες μετά, αποφάσισε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ και να βρει τους γιατρούς που τον είχαν έτοιμο για το φέρετρο.

Εδώ έρχεται το παράδοξο της υπόθεσης. Όλοι είχαν πεθάνει και αυτός βρισκόταν ακόμη ζωντανός έχοντας φτάσει τα 90+. Απευθύνθηκε λοιπόν αλλού και ανακαλύπτει ότι ο καρκίνος είχε πια εξαφανιστεί! Όταν δε είδαν το ιατρικό του ιστορικό, ο κυρ Σταμάτης κατέληξε να γίνει αντικείμενο μελέτης.

Επέστρεψε στην Ικαρία και από τότε τον επισκέπτονταν γιατροί και επιστήμονες για να δουν πως ζει και τι τρώει για να καταλάβουν... τι «έφταιξε» κι έφτιαξε ο οργανισμός του.

Και η απάντησή του; Απλή. Τρόφιμα ντόπιας παραγωγής, με λαχανικά από τον κήπο του, αρκετό ψάρι και λίγο κοτόπουλο. Το πρωί δε αντί για καφέ, έπινε φασκόμηλο με αγνό ικαριώτικο μέλι, ενώ δεν έβαζε στο στόμα του κρασί που δεν ήταν δικό του ή ντόπιο. Έφυγε στα 102 του χρόνια και σίγουρα όχι από καρκίνο!

Εδώ και ένα μικρό ρεπορτάζ του BBC για τον ίδιο τον Σταμάτη Μωραίτη. Ναι, δεν ήταν μύθος αυτό που σου διηγήθηκα.

Αυτήν τη μαγεία της απομόνωσης στην Ικαρία πηγαίνω να ζήσω, έστω και σε μικροποσότητα. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει για αυτό το νησί και σίγουρα διαφέρει από τις μεγάλες πόλεις ή τα κοσμικά νησιά της Ελλάδας.

Να δω τι είναι άραγε αυτό που κάνει ανθρώπου,ς όπως τον κυρ Σταμάτη, να βρουν ξανά την επιθυμία για ζωή. Όπως κι άλλοι συντοπίτες του.

Στα δικά μας λοιπόν

Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️

Χέλσινγκμποργκ (Σουηδία)

Θα μιλήσω ειλικρινά. Δεν γνώριζα απολύτως τίποτα για αυτό το μέρος μέχρι που ανέβηκα για το roadtrip της Σκανδιναβίας. Κι όμως, το Χέλσινγκμποργκ αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα της χώρας και σίγουρα αξίζει μια στάση. Αν βέβαια φτάσεις μέχρι εκεί, όχι πολύ μακριά από το Μάλμε, πάρε το τρένο και κάνε μια επίσκεψη. Θα το λατρέψεις.

Βιβλίο που διάβασα πρόσφατα 📚

Από τον Δεκέμβριο του 2022, η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, των γνωστών σε όλους μας ΑΙ, μοιάζει να τρέχει σε φρενηρείς ρυθμούς. Από το ChatGPT που πλέον μπορεί να μιλάει και στα ελληνικά μέχρι αναρίθμητες πλέον εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης που σου δημιουργούν εικόνες και τραγούδια από το μηδέν, τα ΑΙ έχουν έρθει για να μείνουν. Κι έτσι έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις για το τι ρόλο θα διαδραματίσουν τα ρομπότ ΑΙ στη ζωή μας.

Θα έχουν συναισθηματική εκτός από υψηλή γνωστική νοημοσύνη; Θα κάνουν καλύτερα τις δουλειές μας; Και ποιες οι επιπτώσεις αυτών στη ζωή στο εγγύς μέλλον;

Κάτι τέτοιο πρέπει να σκεφτόταν και ο συγγραφέας Καζούο Ισιγκούρο για να γράφει το «Η Κλάρα και η Ήλιος». Για ένα μέλλον όπου η επιστήμη έχει προχωρήσει, τα ρομπότ ζουν και βοηθούν τους ανθρώπους. Όπως η πρωταγωνίστρια Κλάρα, ένα ανθρωποειδές, που γίνεται απρόσμενα μέλος μιας ανθρώπινης οικογένειας. Ως κύρια πηγή έχει την ηλιακή ακτινοβολία και στη διάρκεια του βιβλίου γίνεται αντιληπτό ότι ο Ήλιος είναι ο μεγαλύτερός της σύμμαχος. Για να σώσει τη φίλη της που είναι βαριά άρρωστη.

Δε γράφω παραπάνω για να μην σου δώσω και όλη την πλοκή.

Γιατί να διαβάσεις αυτό το βιβλίο;

Μπορεί να μοιάζει με ένα ακόμη βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, αλλά η δημιουργία του Καζούο ασχολείται περισσότερο με ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση. Τι σημαίνει η ανθρώπινη φύση; Μπορούν όλα να υπολογιστούν σε ένα σύνολο σύνολο προβλέψιμων αλγορίθμων, συμπεριφορών και συναισθημάτων; Κάθε άνθρωπος είναι τελικά αναντικατάστατος;

Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σε βάλει σε σκέψεις και μεγάλα διλήμματα. Κυρίως για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

Τι σχέση μπορεί να έχουν η Ελλάδα με τη Βραζιλία και το Μεξικό; Εκτός από τον ήλιο και την καλή κουζίνα, είχαν και αυτό το κοινό.

Εσύ ήξερες ότι υπάρχουν αξιοθέατα στην Ελλάδα που ενισχύουν την τάση του Dark Tourism; Εγώ πάντως όχι!

Αυτό το κείμενο

Τι είναι άραγε το Manhattanhenge;

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Βρε ήρθε καλοκαίρι! Και θέλει το ανάλογο τραγούδι! Bonus: Επίσης, ενδιαφέρουσα είναι και η διασκευή του κομματιού από Κορεάτες. Άντε σε έφτιαξα και σήμερα! Καλό τριήμερο να'χουμε!

Μέχρι την επόμενη φορά,