Καιρός να πάρω καινούργιο ημερολόγιο

Δεκέμβρης. Βγαίνω από το σπίτι και μπαίνω στο αμάξι. Ο καιρός είναι περίεργος γιατί δε μπορώ να αντιληφθώ αν το κρύο αυτού του πρωινού θα κρατήσει μέχρι και το μεσημέρι. Έχω βέβαια ντυθεί αναλόγως και εύχομαι να μη χρειαστεί να ψάχνω αλλαγή σε περίπτωση που ανέβει η θερμοκρασία.

Βάζω μπρος και τη μηχανή και αυτόματα ανοίγει το ραδιόφωνο. Στον τελευταίο σταθμό που άκουγα πριν την κλείσω.

«Κι αφού μπήκε επισήμως ο Δεκέμβρης, δε μπορούμε παρά να τον υποδεχθούμε όπως του αρμόζει» ακούω τον ραδιοφωνικό παραγωγό και μεμιάς όλο το αμάξι γεμίζει χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Ω ναι, είχα αποφύγει το All I want for Christmas μέχρι και τις 3 του μήνα. Και πολύ ήταν 😅

Κι αν σου πω ότι τότε θυμήθηκα μεμιάς ότι μπήκαμε στην τελική ευθεία για τα Χριστούγεννα; Ό,τι δεν έκανε ο καιρός, ο στολισμός και οι διαφημίσεις του Jumbo, το έκανε ένα χιλιοπαιγμένο μουσικό κομμάτι.

Βέβαια, επειδή αυτές τις μέρες τα τελευταία χρόνια τις περνάω εκτός Ελλάδος. Σαν ένα άλλο προσωπικό έθιμο ταξιδεύω για να αλλάξω παραστάσεις και να πάρω μια μικρή δόση περιπλάνησης πριν φτάσει στο τέλος του ο Δεκέμβρης. Και να πάρω μια δόση χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας που θα διαφέρει αισθητά με αυτή στην Ελλάδα.

Πιθανόν, αυτό το μήνυμα θα σου έρθει όταν (καλώς εχόντων των πραγμάτων) θα βρίσκομαι στο αεροπλάνο, στον αέρα, ή θα έχω φτάσει σε κάποια νέα πόλη.

Θέλεις μια μικρή βοήθεια να τη βρεις;

Θα βρίσκομαι λοιπόν εκεί που γεννήθηκε ο Ιούλιος Βερν. Ξέρεις, ένας από τους συγγραφείς που ξεκίνησαν τη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας. Τραβούσε κι αυτός ζόρια με τη δημιουργική του σκέψη.

Ή αν χρειάζεσαι και κάτι έξτρα, ψάξε να δεις που ανακαλύφθηκαν τα μπισκότα Πτι Μπερ. Όχι τα Παπαδοπούλου, από κάπου θα δανείστηκαν κι αυτοί τη συνταγή.

Το πώς και το γιατί είναι άλλη ιστορία. Τα υπόλοιπα στο Instagram.

Στα δικά μας λοιπόν

Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️

Κρακοβία (Πολωνία)

Στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Πολωνίας βρέθηκα για πρώτη φορά το μακρινό 2016. Επέστρεψα για μια καλύτερη εμπειρία το 2021. Και μέσα μου εύχομαι να επανέλθω (με περισσότερη ζέστη βέβαια) για μια τρίτη φορά σε αυτή την υπέροχη πόλη!

Βιβλίο που διάβασα πρόσφατα 📚

Αυτή τη φορά προτίμησα να σου γράψω για ένα βιβλίο που ήθελα καιρό να διαβάσω. Τόσο οι κριτικές άλλων όσο και η ιστορία που υπήρχε πίσω από αυτό μου είχε κινήσει την περιέργεια. Βλέπεις, ο συγγραφέας το χαρακτήριζε ως μυθιστόρημα αλλά οι υπόλοιποι υποστηρίζουν ότι αποτελεί μια αυτοβιογραφία. Λίγο διαφορετική. Γιατί δεν γράφτηκε από το άτομο που την εξιστορεί.

«Το βιβλίο της Κατερίνας» περιγράφει την ιστορία της μητέρας του Πέτρου ή αλλιώς γνωστός κι ως Αύγουστος Κορτώ. Του συγγραφέα δηλαδή, ο οποίος αναλαμβάνει να δώσει φωνή και να διηγηθεί την ταραγμένη ζωή της. Μια ζωή όπως πιστεύει ότι εξελίχθηκε όντας η μικρότερη κόρη μιας δυσλειτουργικής οικογένειας που δεν της έλειψε ποτέ κάτι αγαθό αλλά ήταν πάντα φτωχή συναισθηματικά.

Μια ιστορία για έναν άνθρωπο γεννημένο σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή από τη δικιά μας, τότε που η ψυχική ασθένεια δεν αναγνωριζόταν και δεν αντιμετωπιζόταν με τη δέουσα προσοχή. Σε μια Θεσσαλονίκη του τότε, στα μεγάλα αρχοντικά και την παραλία της. Που πέρασε δύσκολα αλλά και όμορφα χρόνια και τελικά υπέκυψε στην ασθένειά του.

Γιατί να διαβάσεις αυτό το βιβλίο;

Παρόλο που στο βιβλίο κυριαρχεί η θλίψη και η απελπισία, ο ποιητής μοιάζει να θέλει να πει πως στην τελική όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι εφήμερα και το μόνο που έχει πραγματική αξία είναι η υγεία, είτε αυτή είναι ψυχική, είτε σωματική. Και το καταφέρνει.

Επιπλέον, απομυθοποιείται μία από τις πλέον ταμπού στην ελληνική κοινωνία ασθένειες και σχεδόν σαν ειδικός ψυχικής υγείας προσπαθεί να αναλύσει τους λόγους που όλοι διστάζουν να μιλήσουν για αυτήν και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να την προσεγγίσουμε. Με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και ουσιαστική θέληση, δύναμη και επιμονή για να αντιμετωπιστεί. Και καταφένει κάτι ιδιαίτερο τελικά με την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο.

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

Δίνοντας μια άλλη ζωή σε έργο του Βαν Γκογκ

Πόσο έξυπνα είναι τα χταπόδια τελοσπάντων;!

Τις Κυριακές οι δρόμοι γύρω από τους μεγάλους σταθμούς στο Τόκιο δίνονται στους πεζούς. Και είναι σα να «περπατάς στον Παράδεισο», όπως λένε.

Δεν προτείνεται αν έχεις υψοφοβία.

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Θα περιμένες κάτι πιο γιορτινό αλλά κι αυτό την κάνει τη δουλειά του. Παρόλο που δεν αναφέρει πουθενά Christmas και Santa Claus. Cheers!

Μέχρι την επόμενη φορά,