Πόσα γνωρίζεις για το «νησί των ανέμων»; Κι όχι, δε μιλάω για τη Μύκονο.

Οι γνώστες των ελληνικών νησιών θα καταλάβουν αμέσως ότι μιλάω για την Τήνο. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η ατάκα που άκουσα πρόσφατα από κάποιον ότι «εκεί βρίσκονται τα κεντρικά των αέρηδων». Κυριολεκτικά. Γιατί αν δεν έχεις ζήσει τι θα πει να σε παρασέρνει ο άνεμος, δεν έχεις πάει ακόμη στην Τήνο.

Εκεί λοιπόν θα βρεθώ ξανά τις επόμενες μέρες. Τρίτη φορά, ποιο γεμάτη πια. Κι αφού πλέον έχω μια καλύτερη εικόνα του νησιού, μάλλον δικαιούμαι να σου πω μια ιστορία που έμαθα για ένα από τα ομορφότερα χωριά της Τήνου.

Α ναι, η Τήνος φημίζεται για τα χωριά της! Άλλωστε εντοπίζονται περισσότερα από σαράντα πέντε, τα οποία έχουν διατηρηθεί από το παρελθόν μέχρι σήμερα. Κάποια με αρκετό πληθυσμό κι άλλα με λιγότερο. Πιθανόν να αποτελεί και τη μοναδική περίπτωση νησιού στις Κυκλάδες με τόσα πολλά σε αριθμό.

Που λες, ένα από τα χωριά που αγάπησα είναι ο Βώλακας ή Βώλαξ της Τήνου. Αν έχεις βρεθεί στο νησί και δεν το επισκέφτηκες, φρόντισε να επιστρέψεις. Αν σκοπεύεις να πας για πρώτη φορά, βάλτο στη λίστα σου. Μετά κι από αυτή την ιστορία.

Στην εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, λέει μια ιστορία που αφορά το χωριό, έφτασαν πειρατές με σκοπό να ληστέψουν τους κατοίκους. Το μαθαίνουν αυτό οι χωρικοί και αποφασίζουν να ψάξουν για κρυσφύγετο. «Στην Παναγία Καλαμάν» λέει ένας και συμφωνούν όλες οι οικογένειες. Σπεύδουν τότε να μπούν στην εκκλησία, να στριμωχτούν, να κλείσουν τις πόρτες.

Με τα χίλια ζόρια καταφέρνει να χωρέσει κάθε χωρικός και τα γυναικόπαιδα στην μικρή εκκλησία. Μόνο μια γριούλα δεν κατάφερε να μπει και τρόμαξε από τις φωνές των πειρατών και των αλόγων που άκουσε από απόσταση και αποφάσισε να αναζητήσει αλλού καταφύγιο.

Τότε λέγεται ότι τα καλάμια και οι βελανιδίες σα να άρχισαν να μεγαλώνουν. Και όλο και κύκλωναν την εκκλησία. Μέχρι που την έκρυψαν και όταν έφτασαν οι πειρατές δεν βρήκαν κανένα Βωλαξιανό εκεί γύρω.

Η γριούλα όμως, που είχε φύγει μακριά, βρήκε καταφύγιο σε έναν βράχο με μια μικρή τρύπα. «Θα κάτσω εδώ να περιμένω μέχρι να φύγουν μακριά» σκέφτηκε.

Μαζί της όμως είχε ένα κουβάρι μαλλί. Πάνω στον πανικό και την αγωνία της, κάπου μπλέχτηκε, στους θάμνους, κάποιο κλαδί, δε θα μάθουμε ποτέ. Κι άρχισε να ξετυλίγεται στον δρόμο χωρίς να το πάρει είδηση.

Οι πειρατές, άπραγοι και εξαγριωμένοι που δεν κατάφεραν να βρουν κανέναν, τυχαίνει να περάσουν από εκείνο το σημείο. Και βλέπουν μια κλωστή που τους οδηγεί στην τρύπα. «Εκεί θα έχουν κρυφτεί» είπε ο αρχηγός τους και δίνει εντολή να πετάξουν μέσα πετρέλαιο και να τους βάλλουν φωτιά. Και οι καπνοί που δημιουργήθηκαν σκέπασαν ακόμη περισσότερο τα ίχνη των χωριανών. Όμως η γριούλα δεν είχε την ίδια τύχη.

Το σημείο όπου κρύφτηκε, εκεί όπου εικάζεται σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, το είπανε Καμμένη Πλάκα. Από τη μαύρη πλάκα που δημιούργησε η φωτιά. Ψάξτε την όταν βρεθείτε στην περιοχή.

Στα δικά μας λοιπόν

Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️

Νάξος

Ένα διαφορετικό νησί κι αγαπημένο. Σε περίπτωση που έχεις βρεθεί εκεί στο παρελθόν, θα με καταλάβεις. Αν πάλι ακόμη δεν έχεις επισκεφτεί το μέρος, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία γεννήθηκε ο Δίας αλλά και εκεί όπου λατρεύτηκε όσο τίποτα άλλο ο θεός Διόνυσος, καιρός είναι. Και έχει τόσα να δεις, τόσα να γευτείς και άλλα τόσα να ζήσεις.

Ταινία που προτείνω αυτήν τη φορά 📺

Μπήκαμε στο καλοκαίρι, ανοίγουν τα θερινά και θυμήθηκα μια ταινία που είχα δει πέρσι τέτοια εποχή. Σε ένα κρυμμένο θερινό σινεμά στο Παγκράτι, εκεί όπου μπορούσες να συναντήσεις αφίσες για μοντέρνες ταινίες αλλά και αυτές μιας περασμένης εποχής. Εγώ πήγα σε μια κάπου 60 χρόνια πίσω. Περίπου. Αφού είδα «Την Γκαρσονιέρα».

Το στόρι έχει ως εξής: Ένας υπάλληλος μεγάλης ασφαλιστικής εταιρείας, ο Μπάξτερ, στην προσπάθειά του να καλοπιάσει τους ανωτέρους τους, δανείζει έναντι αμοιβής την γκαρσονιέρα του. Για να φέρνουν τους παράνομους έρωτές τους και να γλιτώνουν τα πηγαινέλα στα ξενοδοχεία. Το Airbnb before it was cool δηλαδή.

Έλα που όμως ανάμεσα στις ερωμένες θα ανακαλύψει αυτή του μεγάλου αφεντικού. Την οποία - τι έκπληξη - ερωτεύεται πριν την μεγάλη ανακάλυψη.

Γιατί να δεις αυτή την ταινία;

Διότι, όσο απλοική κι αν σου ακούγεται η υπόθεση, μια ακόμη ερωτική κομεντί της εποχής εκείνης, κρύβει μια γλυκόπικρη γεύση που την κάνει να διαφέρει.

Μπορεί στην αρχή να παρουσιάζεται ως μια χαρωπή και μάλλον χαζοχαρούμενη για κάποιους ταινία, τόσο από σεναριακής όσο και από σκηνοθετικής απόψεως, χειρίζεται την κατάσταση με κομψότητα. Αφήνοντας στο τέλος μια γεύση μελαχολίας στον θεατή. Κι αν δεις να την παίζουν σε κάποιο σινεμά, μην χάσεις την ευκαιρία.

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

Πάντα είχα μια αγάπη για τις ιστορίες. Το ίδιο κι ο Charles Dickens. Απλά είναι λίγο… horror.

Όταν σκάβεις κάτω από το Shard του Λονδίνου… βρίσκεις διαμαντάκια!

Εσύ ήξερες ότι υπάρχει Φεστιβάλ Metal μουσικής για ΑΜΕΑ;

Σε ένα βουλγαρικό χωριό χορεύουν για να διώξουν τα κακά πνεύματα. Εμένα μου θύμισαν βούρτσες σε πλυντήριο αυτοκινήτων πάντως.

Στην Ολλανδία την είδαν αλλιώς και θέλουν να μοιάσουν τους Ιταλούς.

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Μπορεί να μην έχω πάει Σέριφο (ακόμη) αλλά κάπως μου ταιριάζει αυτό το κομμάτι. Εγώ φταίω που παίζει στο repeat;

Μέχρι την επόμενη φορά,