Έπρεπε να το πάρω απόφαση

Τον Σεπτέμβρη έλεγα ότι μου αρέσει η εποχή όπως (ήλπιζα ότι) γλυκαίνει ο καιρός. Τα παλιά τα χρόνια βέβαια...

Τον Οκτώβριο πάλι, είτε είσαι μαθητής, φοιτητής είτε εκτός ακαδημαϊκής φάσης, κυριαρχεί αυτό το συναίσθημα της έναρξης. Μαθημάτων στη σχολή, ξένων γλωσσών πιθανόν, προπονήσεων με την ομάδα και άλλα λοιπά χόμπι. Αν έχεις βέβαια τον χρόνο και καλώς εχόντων των πραγμάτων το χρήμα.

Που λες, σε αυτό το κλίμα κινούμαι κι εγώ με την ελπίδα ότι στα μέσα του φθινοπώρου τα πράγματα θα κυλήσουν κάπως πιο ομαλά. Αλλά για να μην είναι και βαρετά, είπα να προσθέσω κάτι για αλλαγή, λίγο αλμύρισμα βρε παιδί μου στο φαγητό της εβδομάδας.

Κι έτσι μπήκε στο πρόγραμμα και μάθημα «Παραδοσιακών Χορών». Με τόσες γάμους και γιορτές, έπρεπε να μάθω και κάτι άλλο πέρα από συρτάκι και κινήσεις ντίσκο. Ένα κρυφό αίσθημα ζήλειας για άλλους χορευταράδες την είχα, οπότε σκέφτηκα ότι ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ, δε θα ζω στην αφάνεια!

Η αλήθεια είναι ότι το διασκεδάζω και κρίμα που δεν το είχα πάρει απόφαση νωρίτερα. Κάλιο αργά παρά ποτέ λοιπόν!

Θα ήθελα να μοιραστώ και κάτι άλλο μαζί σου.

Κάτι καινούργιο που δοκιμάζω τον τελευταίο καιρό είναι ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων. Όχι αυτός που λένε ότι αν πέσει το φαγητό σου έχεις πέντε δεύτερα για να το αρπάξεις και να το φας χωρίς να πάθεις κάτι (do not try this at home).

Αντιθέτως, εδώ ο κανόνας είναι απλός: πριν από μια δυσάρεστη υποχρέωση, μετράς αντίστροφα 5-4-3-2-1 και ενεργείς. Ο στόχος είναι να αιφνιδιάσεις τον εγκέφαλό σου με τέτοιο τρόπο, προτού πέσει στην παγίδα των αμφισβητήσεων. Με λίγα λόγια, είναι ένας τρόπος να ξεγελάς τον εαυτό σου ακόμα και όταν δε νιώθεις 100% σε ετοιμότητα για μια πράξη.

Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι παίρνεις απερίσκεπτα αποφάσεις.

Στη ζωή μου ήμουν πάντα άνθρωπος που αργούσε να πάρει αποφάσεις, σκεφτόταν και μια και δύο και αρκετές φορές πριν ενεργήσει και άλλες φορές απέφευγα μια δύσκολη κατάσταση. Με την ψευδαίσθηση ότι κάποια στιγμή θα εξαφανίζονταν.

Δυστυχώς όμως, έτσι έχασα και πολλές ευκαιρίες, είτε γιατί δεν είχα το θάρρος να αντιμετωπίσω ό,τι με έβγαζε από τη ζώνη ανεσής μου είτε γιατί έβλεπα παντού περισσότερες πιθανότητες για αποτυχία παρά για επιτυχία.

Μέχρι που άρχισα να αντιμετωπίσω μικρά αλλά και μεγάλα θηρία. Με δυσκολία βέβαια αλλά μικρά και σταθερά βήματα. Για αυτό σκέφτηκα να προσθέσω κι αυτό τον κανόνα στο «οπλοστάσιό» μου μιας και φαίνεται να κάνει τη δουλειά του. Και σου το προτείνω 🤟

Στα δικά μας λοιπόν

Βάλε αυτό το μέρος στη λίστα σου 🗺️

Κοίμπρα (Πορτογαλία)

Η πρώτη πρωτεύουσα της Πορτογαλίας και η πόλη όπου βρήκε καταφύγιο το παλαιότερο πανεπιστήμιο της χώρας. Αρκετοί την αποφεύγουν γιατί πιστεύουν ότι η Λισαβόνα τους αρκεί. Όχι όμως εσύ!

Βιβλίο που διάβασα πρόσφατα 📚

Αυτή τη φορά το βιβλίο που τελείωσα πριν από μερικές μονάχα ημέρες με ταξίδεψε από τη Σομαλία στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Το θέμα του; Η ζωή μιας Σομαλής νομάδα που άφησε την έρημο της Αφρικής και η τύχη (και η επιμονή της) την έφεραν στην Ευρώπη, από όπου αναδείχτηκε σε top model. Κι όχι εύκολα όπως αποδείχθηκε.

«Το λουλούδι της ερήμου» αποτελεί τη βιογραφία της Γουόρις Ντίρι, η οποία σε ηλικία 5 ετών υπέστη κλειτοριδεκτομή, γιατί έτσι απαιτούν τα παλιά έθιμα της χώρας. Καταφέρνει να επιβιώσει αυτής της βιαιότητας που της στέρησε πολλά στη μετέπειτα ζωή της μέχρι την ημέρα που ο πατέρας της αποφασίζει να την παντρέψει στην ηλικία των 13 ετών. Τότε είναι που αποφασίζει να δραπετεύσει και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.

Δε θυμάμαι από που είχα ακούσει για αυτό το βιβλίο. Πιθανότατα από την αναφορά στην ταινία, η οποία είχε προβληθεί πριν από κάποια χρόνια. Και πρέπει να τη βρω και να τη δω.

Γιατί να διαβάσεις αυτό το βιβλίο;

Αν σου αρέσουν οι βιογραφίες και οι ιστορίες ανθρώπων που ξεκίνησαν από το απόλυτο μηδέν και έφτασαν στην προσωπική καταξίωση, ενώ παράλληλα αποφάσισαν να προσφέρουν κάτι στον κόσμο, το «Λουλούδι της ερήμου» είναι μια αρκετά καλή περίπτωση. Γραμμένο εξ’ολοκλήρου στο πρώτο πρόσωπο, νιώθεις να ακούς την ίδια στιγμή της Γουόρις να σου εξιστορεί τις περιπέτειες και τα βάσανά της. Κι αυτό είναι που σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.

Πράγματα που μου έκαναν εντύπωση 😮

Πριν από μερικές εβδομάδες, είδα κι εγώ το Oppenheimer(👏🏼) και φυσικά άρχισα να αναζητάω βίντεο με τη σκηνή που λέγεται ότι γυρίστηκε ΧΩΡΙΣ CGI. Και πλέον αρκετοί προσπαθούν να την αντιγράψουν. Όπως αυτός ο τυπάς με τον καφέ του.

Ο πιο τρομαχτικός θόρυβος δε βγαίνει από ζωντανό πλάσμα αλλά… από μια σφυρίχτρα!

Αυτό το βιντεάκι με τον Δήμαρχο Πάτρας Πελετίδη που έσκασε την ίδια περίοδο με το θέμα στο ΟΑΚΑ

Ποια είναι η ιστορία πίσω από το ναυάγιο του πλοίου Ηράκλειον, πηγή έμπνευσης για μια από τις ακριβότερες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης

Έχω βάλει να παίζει στο background 🎧

Νεαρή τραγουδίστρια με καταγωγή από την Αρμενία, γεννημένη όμως στη Λευκορωσία, μετακομίζει πριν από περίπου 10 χρόνια στη Γαλλία. Λίγους μήνες πριν την πρώτη καραντίνα φτιάχνει μια μπάντα με ένα νεαρό Γάλλο πολυοργανίστη.

Την ονομάζουν Ladaniva και αποφασίζουν να συνδυάσουν την βαλκανική, την αρμένικη, και την αφρικανική παραδοσιακή μουσική με jazz, reggae και κάποιος θα έλεγε pop & hip hop.

Βέβαια, εμένα μου έχει κολλήσει αυτό και σύντομα θα καταλάβεις το γιατί. Σου φαίνονται κι εσένα τόσο οικείοι αυτοί οι ήχοι;

Μέχρι την επόμενη φορά,